Krzysztof Kamil Baczyński urodził się 22 stycznia 1921 roku w Warszawie.
Był synem Stanisława Baczyńskiego, działacza socjalistycznego, żołnierza Legionów Polskich , oficera WP, pisarza i krytyka literackiego oraz Stefanii Zieleńczyk , nauczycielki i autorki podręczników szkolnych, katoliczki pochodzącej z zasymilowanej rodziny żydowskiej.
Od 1931 uczył się w Państwowym Gimnazjum im. Stefana Batorego i w maju 1939 otrzymał świadectwo dojrzałości.
Baczyński odznaczał się wielkim znawstwem
także współczesnej mu literatury. Wiadomo, że już od gimnazjum fascynował się "Ferdydurke" Gombrowicza
i napisał własny wariant ("Gimnazjum imienia Boobalka I"). Znał też
ponadprzeciętnie literaturę francuską, a w późniejszych latach pisał
także wiersze po francusku
W czasie nauki w gimnazjum należał do Organizacji Młodzieży Socjalistycznej "Spartakus" , półlegalnej organizacji uczniów szkół średnich pod patronatem PPS.
Był harcerzem działającej przy szkole 23 Warszawskiej Drużyny harcerskiej "Pomarańczarnia".
Od 1937 członek Komitetu Wykonawczego „Spartakusa", był także współredaktorem pisma "Strzały" – wydawanego od lutego 1938 organu tej organizacji, na łamach którego zadebiutował jako poeta wierszem "Wypadek przy pracy".
3 czerwca 1942 wziął ślub z Barbarą Drapczyńską w kościele św. Trójcy na Solcu
Od jesieni 1942 do lata 1943 studiował polonistykę
na tajnym Uniwersytecie Warszawskim . Zajmował się
pracą dorywczą: szklił okna, malował szyldy, pracował u węglarza na Czerniakowie ,
przyjmował telefonicznie zlecenia w Zakładach Sanitarnych. Uczył się także w
Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa.
Od lipca 1943 sekcyjny w II plutonie
„Alek” 2. kompanii „Rudy” batalionu Zośka AK w stopniu starszego strzelca pod ps. „Krzysztof”,
„Zieliński”. Porzucił studia polonistyczne, aby poświęcić się konspiracji i
poezji. Twierdził, że jeśli będzie mu to dane, to do nauki powróci.
Poległ na posterunku w pałacu Blanka 4 sierpnia 1944 w
godzinach popołudniowych (ok. 16), śmiertelnie raniony przez strzelca wyborowego ulokowanego prawdopodobnie w gmachu Teatru Wielkiego.
Odznaczony pośmiertnie Medalem za warszawę 1939- 1945 (1947) i Krzyżem Armii Krajowej.
Pochowany pierwotnie
na tyłach Pałacu Blanka. Po wojnie ciało przeniesiono na Cmentarz Wojskowy na Powązkach.
Zmarł 4 sierpnia 1944 roku również w Warszawie.
